Een kleine kudde aan huis
Toen Lana in mijn bezit kwam kon ik terecht op een kleine groepsstalling. Wat een eye-opener. De paarden konden hier echt paard zijn. De faciliteiten waren er niet voor de mens, wel voor alle paarden. De toenmalige staleigenaar zei het treffend: 'je paard woont hier, jij komt op bezoek'. Toen ik mijn vriend leerde kennen mocht ik Lana in de achtertuin zetten, dit was namelijk een weiland. Dit wilde ik dolgraag, maar dan wel volgens het paddock paradise principe. Wij hebben een kleine paddock aan huis gebouwd, met een zogenaamde track waardoor ze rondjes lopen en dus in beweging blijven. We zitten hier sinds 2017 en hebben nu een kudde van 3 paarden. Mijn eigen paard Lana en 2 pensionklanten. De paarden vormen een hechte kudde en liggen graag samen te slapen. Als je een tijdje naar de kudde kijkt zie je veel; onderlinge relaties, communicatie, gedrag. Als je bij ons op locatie komt zijn ze er altijd!
Wat doe je als staleigenaar zoal?
Een stal opzetten is 1 ding, maar het onderhouden is een ander. Dagelijks check ik de paarden of ze er gezond en wel bij lopen. Ik check of er voldoende en schoon water en voedsel is. Daarnaast loop ik het erf rond om te zien of er zaken gerepareerd moeten worden en schakel eventueel hulp in om dit op te lossen. Als een paard iets onder de leden heeft zal ik een extra oogje in het zeil houden, wat inhoudt dat ik een aantal keer extra de kudde in loop om te zien hoe het gaat of eventueel medicatie geef. Op een buitenstalling heb je veel te maken met draden en paaltjes die kapot gaan, waterafvoer die niet meer doorloopt en jaarlijks onderhoud (nieuw zand, afrastering venieuwen). In de zomer moeten de paarden verweid worden als het gras te kort wordt, is er in juni het 'hooien' en moet het onkruid bijgehouden worden. Handjes uit de mouwen dus! Gelukkig helpen mijn verzorgers en pensionklanten om de boel op orde te houden. Heel intensief, maar ik geniet nog dagelijks dat ze in mijn achtertuin staat!
Lana is mijn haflinger merrie. Ze is van 2004 dus nu 17 jaar, volgens mijn vriend nog niet eens op de helft van haar leven! Ze had een hele hoop eigenaren gehad en was vaak verhuisd, ze was behoorlijk onzeker en buitenritjes gingen niet altijd van een leien dak. Tijdens mijn opleiding heb ik veel schriktraining met haar gedaan, wat haar veel zekerder heeft gemaakt. Ze staat onderaan in de kudde, wat ze eigenlijk wel fijn vind. Dan hoeft ze zelf niet te bepalen of iets levensgevaarlijk is, maar kijkt ze gewoon naar de kuddeleider. Ik doe vanalles met Lana, schriktraining, loswerken, springen, buitenrijden. Net waar we zin in hebben én ze is het voorbeeld als ik weer eens iets nieuws wil oefenen!
Noc staat ondertussen ook alweer 2,5 jaar bij ons. Noc is een Caramargue van 16 jaar, een ras wat zijn neusgaten dicht kan doen en onder water kan eten omdat hij oorspronkelijk uit het moeras komt. Hij heeft een heerlijk leven, vraagt aan iedereen die komt om knuffels en lekkers, staat boven Lana in rang en houdt ervan om bij haar in de buurt te zijn.